Friday, May 14, 2010

Leave the Gamblers Alone: Why can't adults be left to do what we want to do?

For self-responsible adults, writes John Stossel, gambling can be fun and harmless. A free country is supposed to treat adults as though we are self-responsible. Government should let us learn from our mistakes rather than treat us like children.

More

2 comments:

  1. Σε τελική ανάλυση, το άτομο είναι «ο καπετάνιος της ψυχής του, ο αφέντης της Μοίρας του», για να το θέσουμε και με τα ποιητικά λόγια του W. Henley. Είναι ελεύθερο να καθορίσει την προσωπική του ευδαιμονία, όσο ριξικέλευθη κι αν θεωρείται αυτή από τις συμβάσεις της κοινωνίας στην οποία ζει.
    Ας μην λησμονούμε την παλιά υπόθεση του Δρ. Κεβόρκιαν, γνωστού και ως «Δρ. Θάνατος», ο οποίος δικάστηκε γιατί αναλάμβανε να κάνει ευθανασία στους ασθενείς του, κατόπιν αιτήσεώς τους. Όλοι οι ασθενείς ήταν εχέφρονες ενήλικες με σοβαρά και επώδυνα προβλήματα υγείας. Κατ’ ουσίαν, η επιθυμία τους ήταν να εξασκήσουν το απολύτως νόμιμο δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση και την ελευθερία του ατόμου στην ύστατη έκφρασή του, αποφασίζοντας για τον ίδιο τους τον θάνατο.
    Οι νομικές ελευθερίες έχουν πολλές βαθμίδες. Εάν ο τζόγος και τα τυχερά παιχνίδια είναι μια καταστροφική πλην νόμιμη και αποδεκτή μορφή διασκέδασης, τότε η κορύφωση αυτών των ελευθεριών, η αποθέωσή τους είναι το απολύτως δικαιολογημένο δικαίωμα εκάστου να αποφασίζει για την ζωή του και τον θάνατό του, εφόσον βέβαια αυτό δεν ζημιώνει στο παραμικρό τρίτους.Ένα άτομο έχει κάθε δικαίωμα να διαχειρίζεται τον πλούτο του όπως αυτό κρίνει. Δεν υπάρχει νόμος εναντίον της ηλιθιότητας ή της κακοδιαχείρισης χρημάτων.
    Για να το θέσω ακόμα πιο εύστοχα,με βάση το δίκαιο των συμβάσεων,και δανειζόμενη τα λόγια του κ.Χατζή "..a contract should be enforced when it makes two people better off, without making anyone else worse off. Who should decide when and if the parties are better off? The parties themselves, who are the best judges of their own welfare.Their preferences and their desires should dominate any kind of paternalistic intervention by the legal system,except in some rare circumstances where the parties are demonstrably not acting rationally or when their actions have negative effects on third parties".*
    Άλλωστε,το είχε πει ο John Stuart Mill 150 χρόνια πριν "The only purpose for which power can be rightfully exercised over any member
    of a civilized community, against his will, is to prevent harm to others. His own
    good, either physical or moral, is not a sufficient warrant. He cannot rightfully be
    compelled to do or forbear because it will be better for him to do so, because it
    will make him happier, because, in the opinions of others, to do so would be wise,
    or even right. […] Over himself, over his own body and mind, the individual is
    sovereign."
    Έκαστος στο είδος του,κ ο John στους φιλελεύθερους.


    *από το άκρως ενδιαφέρον paper περί παρένθετης μητρότητας του κ.Χατζή,Aristides N.Hatzis,"Just the Oven":A Law & Economics Perspective to Gestational Surrogacy Contracts",in PERSPECTIVES FOR THE UNIFICATION OR HARMONISATION OF FAMILY LAW IN EUROPE, pp. 412-433, Katharina Boele-Woelki, ed., Antwerp:Intersentia, 2003 http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=381621

    ReplyDelete
  2. Επί της αρχής συμφωνώ με την απόκρουση αυτου του είδους πατερναλιστικής νομοθέτησης ( με την εξαίρεση φυσικά της περίπτωσης των παιδιών όπου τα κριτικά αισθητήρια δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένα.)

    Παρόλα αυτά αν δούμε το ζήτημα από τη θεσμική του πλευρά, αυτή της νομοθέτησης, θα διαπιστώσουμε ότι πολλές φορές μια νομοθεσία δεν έχει ως πυξίδα της μόνο την αποτελεσματική/ορθολογιστικά προσανατολισμένη ρύθμιση αλλά και ένα κοινωνικό "φαίνεσθαι".
    Ο τζόγος απότελεί ενα de facto τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Πώς θα έδειχνε στα μάτια μας ένα κράτος το οποίο αδιάφορα αφήνει αρρύθμιστο ένα τέτοιο ζήτημα ;
    Το κράτος ίσως είναι αναγκαίο κάποιες φορές να δείχνει πως αναλαμβάνει την "προστασία" των πολιτών του έναντι ακόμα και της ίδιας τους της ακρασίας.
    Φυσικά τρόποι για να φανεί αυτή η ευαισθησία υπάρχουν πολύ αναλογικότεροι της πλήρους απαγόρευσης του ιδιωτικού τζόγου, αλλά συνδυάζοντας αυτο το γεγονός, με την παράλληλη ύπαρξη πολύ επικερδών κρατικών αυτη τη φορά, επιχειρήσεων τζόγου, νομίζω πως έχουμε την απάντηση μας.

    ReplyDelete